The Gothic Life: New Beginning

Karta Postaci:

Imię: Lariss
Płeć: Mężczyzna
Punkty Nauki: 10
Pseudonim:
Gildia:
Wiek: 23

Aparycja: 
  Szczupły, ale postawnej postury, wzrostem nie wyróżniający się z pośród swego otoczenia. Jego blada skóra od lat nie miała okazji nacieszyć się słońcem, skazana na szorstki i brutalny klimat Nordmaru. Pomimo młodego wieku, ciało jego szpeciły liczne bruzdy. Szczególnie jedna, szpecąca jego prawe przedramię, rozszarpane niegdyś przez lodowego wilka. Jego twarz ma szorskie rysy, ociosane przez surowy wiatr oraz liczne śnieżne zamiecie.  Płowa, niestarannie przystrzyrzona czupryna oraz kilkudniowy zarost tworzą u niego efekt ogólnego zaniedbania. Jego zielone oczy, choć widziały już wiele cierpienia i bólu, nadal zdawają się być pełne spokoju. Nos ma delikatnie przekrzywiony. Na jego wyschniętych ustach zawsze gości lekki uśmiech. Mówi spokojnym i opanowanym głosem. Jego ciało, choć  będące w dobrej kondycji, wypada słabiej niż u jego współplemieńców. Dłonie zaś, ma spracowane, za to zręczne i silne.       

Ubiór:
  Wytarte, nie chroniące już tak dobrze przed zimnem buty myśliwskie sięgające do łydek, luźne spodnie, oraz podniszczona koszula stanowią kiepskie zabezpieczenie przez mrozem. Skórzana kabura na jego plecach podtrzymywuje lekką kuszę. U prawego boku dumnie wisi rapier, który wykonany ze zwyczajnej stali, odznaczał się jednak starannym wykonaniem. Na lewym boku zaś wisi prosta torba, w której przechowuje swój nóż myśliwski, mały zapas bełtów, skóry z polowań, mocną gorzałkę oraz trochę monet. Całości dopełnia biały płaszcz, wykonany ze skór lodowych wilków,  który zdaje  się być jedyną, porządnie wykonaną częścią garderoby. 

Charakter:
  Lariss, pomimo swego surowego wyglądu jest osobą życzliwą. Przedwczesna śmierć ojca odcisneła swe piętno na jego psychice. Czuje srogą nienawiść do assasynów. Żaden ze spodkanych nie wyszedł żywy  spod jego oręża. Zabijanie ich nie sprawia mu przyjemności, czuje jednak, że tylko w ten sposób może zapełnić pustkę po stracie ojca. Jest za to wrażliwy na krzywdę innych. Gdy na jego oczach dzieje się krzywda bliskiej mu osoby, zawsze zareaguje. Sam za to unika bójek, gdy jednak nie ma wyjścia, staje w szranki z przeciwnikiem. Uwielbia polować. Czuje w tym sadysfakcje i poczucie triumfu, jak i jedność ze zwierzyną. Z większego dystansu nie strzela może zbyt celnie, ale za to ma chód lekki,co pozwala bez problemu podkraść się do zwierzyny. Długie lata spędzone w Nordmarze zachartowały jego charakter. Spokojny i opanowany wzbudza respekt u innych. Nie lubi rozmawiać o swojej przeszłości. Sporo w niej wycierpiał i był wtedy zmuszony do licznych kradzieży. Ma słabość do trunków. Ale nie byle jakich. Co wieczór pociągnie sobie zdrowo z butelki wypełnionej Nordmarską Starką własnej roboty. To idealny środek by pokrzepić swój organizm jak i odreagować po ciężkim dniu. 

Wyuczone Umiejętności:
- Pozyskiwanie skór
- Wytrzymałość wilka
Talent wrodzony:
- Cichy łowca
Umiejętność dodatkowa:
-Lód w żyłach
Poznane projekty i przepisy:
- Nordmarska Starka

Ekwipunek:

Przy sobie:
-Kusza
-Uszkodzona piracka kusza
-Sztylet
-17x bełtów
-3x skóra lodowego wilka
-2x skóra włochatego bizona
-2x Nordmarska Starka
-Nóż myśliwski
-2x pieczone mięso

Pieniądze: 54 złotych monet

Choroby:
-Niesprawność prawej ręki
Fobie:
-Nienawiść wobec assasynów
Statystyki Główne:

Punkty Życia: 110
Punkty Many: 0
Wytrzymałość: 140
Siła: 20
Zręczność: 40


Punkty Umiejętności:

Rzemieślnictwo: 0
Kowalstwo: 0
Alchemia: 7
Myślistwo: 28
Stolarstwo: 0

Złodziejstwo: 5


Umiejętności Bojowe:

Broń Jednoręczna:
Miecze: 26
Topory: 0
Buławy: 0
Młoty: 0
Broń Dwuręczna:
Miecze: 0
Topory: 0
Młoty: 0
Piki i Halabardy: 0
Broń dystansowa:
Łuki: 0
Kusze: 29

Poznane postacie:
-Arathorn
-Cannin
                                                                                   HISTORIA
  ...Więc widzisz przyjacielu, przybyłem do Khorinis z zamiarem odnalezienia matki. Ale zacznijmy od początku. Za młodu mieszkałem na kontynenie, nieopodal miasta Silden. Wiodłem spokojny żywot, jednak licząc sobie osiem wiosen pewne wydarzenie zmąciło mój spokojny byt. Assasyni, łowcy niewolników, napadli na naszą wieś. Rozgrabili całą okolice z dobytku jak i ludności, zanim sprowadzono pomoc z Silden. Starców i osoby niesprawne do dłuższego marszu, zabito na miejscu. Ojca również. Był weteranem wojny z orkami, wyszedł z niej cało, niestety z niesprawną nogą. Gdy dokonywali egzekucji, byłem bezradny. Patrzyłem na śmierć własnego ojca. Niedługo potem rozdzielono mnie z matką.Ją wywieziono do Khorinis, mnie zaś do Nordmaru z zamiarem sprzedania w tamtejszej kopalni. Udało mi się umknąć. Przez kilka dni tułałem się po bezdrożach, podkradając wynędzniałe resztki jedzenia z chatek myśliwskich. Nie przetrwałbym długo na tym pustkowiu, gdyby nie znalazł mnie jeden z myśliwych z klanu Wilka. Przygarnął mnie i opiekował się mną jak własnym synem. Zwał się Eyrik. On jednak także odszedł , po czterech latach opieki nade mną. Zabiły go rozpruwacze. Zostałem sam. Zostawił po sobie jedynie niewielki dobytek oraz kuszę, której używam do dziś. W końcu musiałem sam zacząć zarabiać na swoje utrzymanie. Miejscowy alchemik nauczył mnie wytwarzać wódę, niedługo potem opanowałem sztukę ważenia Nordmarskiej Starki. Z początku nie wychodziła mi zbyt dobrej jakości, nabrałem jednak wprawy po niedługim czasie. Sprzedarz gorzałki nie przynosiła na tyle dużych zysków, bym mógł się utrzymać, musiałem się w końcu nauczyć polować. Szybko nabrałem wprawy. Mając już lat piętnaście chodziłem na wyprawy z innymi myśliwymi, z czasem zacząłem się na nie wybierać samemu. Strzelec ze mnie raczej średnich lotów, ale potrafię się bezszelestnie podkradać do zwierzyny, a z krótkiego dystansu już łatwiej ją ustrzelić.  Z zarobionych pieniędzy udało mi się nie tylko utrzymać, ale i kupić na przyzwoity oręż. Razu pewnego chciałem go przetestować i zatłuc wilka rapierem, ale bydlak był szybszy i wgryzł mi się w ramię, przez co od tamtej pory musiałem bojować lewą ręką. Odzyskałem sprawność w prawej, ale ścięgna uległy tak rozległym uszkodzeniom , że nie mogę już dzierżyć w niej broni. Od tamtego czasu unikam na polowaniach niepotrzebnego ryzyka. I tak toczył się mój żywot przez kolejne osiem lat, aż nie podjąłem decyzję , że odnajdę swoją matkę. Z zamiarem odnalezienia jej przybyłem do Khorinis. Dziś przenocuję w tej gospodzie , z rana zaś obmyślę co dalej.

Ostatnio edytowany przez Lariss (2014-03-13 23:32:19)