The Gothic Life: New Beginning

-Jasna Cholera! - Zdążyłem z siebie wydusić , zanim upadłem na wilgotny bruk. Potknąłem się o jakiegoś moczymordę , który leżał kompletne spity u progu karczmy. Zarechotał chrapliwie widząc mnie podnoszącego się z ziemi. Nagrodziłem go solidnym kopniakiem, po czym ruszyłem główną alejką. To miejsce znacznie różniło się od Nordmaru. Zamiast nieskazitelnie czystego śniegu, na ulicach zalegały śmieci i brud. Zewsząd dawał się wyczuć fetor starych ryb. Doczłapałem się do końca alejki , gdzie usiadłem na starej , drewnianej ławie.
-Trzeba będzie się przyzwyczaić - Burknąłem pod nosem , po czym popadłem w zadumę wypatrzony w fale leniwie kołyszące się po tafli wody.

Ostatnio edytowany przez Lariss (2014-02-17 23:20:02)

Z zadumy wyrwał mnie czyjś głos. Poprawiłem kołnierz płaszcza i powoli podniosłem wzrok na mężczyznę stojącego niespełna dwa metry przedemną. Zdecydowanie wyższy odemnie jegomość spowity w czerń wpatrywał się we mnie oczyma pozbawionymi barwy. Wychudzona i pobladła twarz była pozbawiona wyrazu. Jakby ten człowiek był pozbawiony uczuć. Ta postać napawała mnie niepokojem , mimo to nieznaczne skiwnąłem głową.
-Pytaj więc.- Rzekłem beznamiętnie, gestem ręki zapraszając, by usiadł obok mnie.

Odwzajemniłem jego uśmiech. Wydawał się mieć szczere zamiary. Leniwie przetarłem lewe oko wierzchem rękawa.
-Lariss.-Odrzekłem spokojnie. -Przypłynąłem z kontynentu przed tygodniem.-Dodałem po krótkiej pauzie. Nie chciałem mówić mu zbyt wiele. Choć nie wydawał się mieć złych intencji, wolałem poznać tego człowieka, nim powiem coś więcej.
-A ty, jak się zowiesz? -Spytałem, patrząc mu prosto w oczy z trudem wytrzymując jego spojrzenie.

Dźwignąłem się ciężko z niewygodnej ławy. Plecy miałem całe zesztywniałe. Nie myliłem się ze swym wcześniejszym stwierdzeniem, Mizuno przewyższał mnie conajmniej o głowe .
-W zasadzie to mi po drodze, wybieram się do sklepu Bospera , parę kroków od kuźni.-Odparłem podążając z wolna za towarzyszem. Zdziwił mnie jego chód, choć obaj posuwaliśmy się niemal bezszelestnie, on zdawał się zaledwie muskać butami o ziemię. W milczeniu mineliśmy karczmę i skierowaliśmy się w stronę Dolnego Miasta.

-Skądże.-Odrzekłem. -A jeśli chodzi o moją profesję, to trudzę się myślictwem. Jednak walka bronią białą nie jest mi obca.-Dodałem z lekkim uśmiechem na ustach. Zdjąłem z siebie masywny, biały płaszcz z wilczych skór, który, choć wspaniale chronił przed chłodem, nie sprawdzał się w tak intensywnym słońcu. Upchnąłem go porządnie w torbie, wyjmując przy okazji butelkę Starki. Odkręciłem butelkę z trunkiem delektując się jego wybornym zapachem.
-Napijesz się? -Zwróciłem się do towarzysza.

- Cholera! - powiedziałem do siebie. Krążąc po bocznych uliczkach nie mogłem się odnaleźć. Zganiłem sam siebie w myślach. Buty pokrywała już znaczna ilość błota. Czułem się wyraźnie zagubiony pośród pokrytych mchem, grzybem i nie wiadomo czym jeszcze ścianach domów. Burza, która towarzyszyła mi przy wyjściu z karczmy ustąpiła miejsca blaskowi księżyca. Sakiewka lżejsza o dwie sztuki złota podskakiwała wesoło przy pasie. Musiałem znaleźć drogę do głównej alei.

Ostatnio edytowany przez Cannin (2014-02-20 21:25:40)

Przeszedłem do kolejne uliczki na lewo. Zatrzymało mnie potężne zderzenie. W momencie odskoczyłem o parę kroków, a moim oczom ukazał się mężczyzna praktycznie całkowicie zlewający się z otoczeniem. Przez chwilę myślałem, że zderzyłem się ze zjawą, ale kiedy przypatrzyłem się mu dokładniej wypatrzyłem poszczególne części ciała i garderoby.
- Zwą mnie Cannin i eee... trochę się zagubiłem wśród tych uliczek. Wybacz zderzenie. - dopowiedziałem przyjaznym i nieco zakłopotanym tonem.
- A jak ciebie nazywają? - dorzuciłem bez zmiany głosie.

Ostatnio edytowany przez Cannin (2014-02-21 12:19:51)

- No cóż, chyba nie zgubiłbym się wśród uliczek gdybym był stąd nieprawdaż? Dzisiejszego dnia mój statek dobił do portu - odpowiedziałem z uśmiechem. Potarłem bliznę na twarzy. Widać było, że najwyraźniej ów człek również jest w mieście od niedawna. Miałem wrażenie, że gdzie już widziałem takich ludzi jak on. Jednak nie mogłem sobie niczego przypomnieć, zapewne przez późną porę. Odruchowo już poprawiłem miecz.
- Ty też nie stąd jak mniemam? Jeśli damy radę wyjść z pomiędzy tych uliczek chętnie napiję się z tobą piwa w karczmie

Powoli wracałem do siebie. Widzę wszystko jak przez mgłę. Od wydarzeń z magazynu musiało minąć dobrze ponad dwie godziny. Podniosłem się z ziemi z niemałym trudem. Nagle uświadomiłem sobie, że coś mam w ustach. I chyba wiedziałem co to.
-Jasna cholera!-Wydusiłem z siebie, wypluwając palec z ust, prosto w gęstwinę jakiegoś zielska. Nawet nie chciałem tego oglądać.-Oni są popierdoleni.-Mruknąłem do siebie ze zgrozą. Jedno było pewne. Muszę wynosić się z tego miasta. Ruszyłem z wolna w kierunku, który wydawał mi się prowadzić do głównej ulicy.Ocierając twarz z błota, delikatnie obmacałem połamany nos. Nie było aż tak źle. Raz już go nastawiałem, więc tym razem nie powinno być problemu. Przystanąłem na chwilę, obiema rękoma chwytając uszkodzomy nos i gwałtownie szarpnąłem, nastawiając go na właściwe miejsce. Syknąłem z bólu. Nos już nigdy nie będzie tak prosty, jak przedtem, jednak jego obecny wygląd raczej nie jest aż tak tragiczny. Zerknąłem na swoją prawą dłoń, chcąc ocenić jak rozległych obrażeń doznała. Krwawienie już niemal w całości ustało. Wytarłem rękę w spodnie, chcąc zetrzeć choć część zakrzepniętej krwi i błota, po czym ruszyłem dalej ciemną uliczką. Nagle coś do mnie dotarło... Cannin! Co się z nim stało? Spodziewałem się najgorszego. Raczej mało prawdopodobne, by tam na dole czekali na niego z mlekiem i ciasteczkami. Nie jestem w stanie mu pomóc, nie wiem nawet gdzie jest ten pierdolony magazyn. Skręciwszy w lewo wyszedłem na główną aleję i jak gdyby nigdy nic ruszyłem w kierunku gospody, ciągle rozmyślając, co się dzieje z moim towarzyszem.

Byłem jeszcze trochę roskojarzony, kiedy drogę zagrodził mi Mizuno. Chwilę patrzyłem na niego nieprzytomnym wzrokiem, kiedy uświadomiłem sobie, kogo mam przed sobą. Odetchnąłem z ulgą. Choć to była ostatnia osoba, jakiej się spodziewałem teraz napotkać, jego widok wyraźnie mnie uspokoił. Nie miałem pojęcia, skąd mógłby wiedzieć, o tym, co stało się w magazynie. Choć jeśli widział, jak ujeli mnie z Canninem, nie trudno było wywnioskować z mojego obecnego wyglądu, kto mi to zrobił.
-Co zamierzasz?-Rzuciłem krótko. Gotów jestem ruszyć za nim w ogień, byle tylko wysłać tamtego sukinsyna w zaświaty.