The Gothic Life: New Beginning

Po niespełna dziesięciu minutach oczekiwania, ujrzałeś wysokiego strażnika miejskiego z pięknym, zdobionym mieczem przy boku. Jego głowa nie posiadała włosów, zaś broda sięgała mu niemal do piersi. Stanął nie więcej niż sześć metrów przed Tobą i obserwował przechodniów. To prawdopodobnie jest Umar. Po chwili poszedł do niego kolejny strażnik. Rozpoczęli o czym rozmawiać.
- Widziałeś tego nowego w porcie? Jest strasznie wysoki, wyższy ode mnie! I te czarne włosy. Przeszły mnie ciarki... - powiedział nieznany strażnik.
- Tak, zwróciłem na niego uwagę. Nie ma się czego bać. To tylko jakiś dziwak. - odparł brodacz i roześmiał się. - Oho! będzie padać! - krzyknął spoglądając na ciemne niebo.
Nad Khorinis nadciągnęły ciemne, burzowe chmury, co zwiastowało nielada ulewę...

- Niech to! Słuchaj Umar, muszę wracać na posterunek. Trzymaj się! Widzimy się wieczorem tam gdzie zawsze, no wiesz gdzie...- odpowiedział drugi ze strażników uciekając przed zbliżającym się deszczem.
- Pewnie, będę punktualnie o dziesiątej Armanie! - krzyknął do odchodzącego kolegi Umar. Jest dopiero szósta wieczorem, toteż "honorowy" strażnik ma kilka godzin patrolowania granicy Dolnego Miasta z Portem. Poprawił miecz i ruszył kawałek w kierunku portu, mijając Cię. Nagle handlarz przy targowisku zaczął wołać w Twoim kierunku.
- Gregor! To Ty?! Ten mały dzieciak?! Matko jedyna nie chowaj się pod tym kapturem tak, tu jest baldachim. Opowiadaj, co u Ciebie?! - krzyczał z radością Lurkar. Nic dziwnego, pamięta Cie jako małego chłopca, któremu oddawał świńskie pęcherze do zabawy.
Umar odwrócił się w waszym kierunku i zmarszczył brwi.
- Panie, ciszej tam! - ryknął na handlarza.

- Widzisz, okupacja dała mi się we znaki. Orkowie na szczęście oszczędzili mnie i moją rodzinę, biorąc nas do niewoli. Nawet polubiłem hehe, jednego z nich. Nazywał sie Hrrokh, czy jakoś tak. Kto go tam wie! Hahahaha!  - roześmiał się głośno handlarz. - Potem przypłynął Rhobar i nas uwolnił, a ja wróciłem do handlu. Nie idzie tak jak kiedyś, ale nadal moje owoce są przedniej jakości! Ehhh, jestem z Ciebie dzieciaku dumny! Przysłużyłeś sie zapewne Myrtanie. Znając Ciebie, pewnie rwałeś się do bitki! Ludzie z Khorinis zawsze są niepokonani! A propo bycia potrzebnym, słyszałem że stolarz, ten tutaj potrzebował kogoś do pomocy przy ważnym projekcie. Może go kiedyś zapytaj? - zaczął gadać Lurkar. Mówił jeszcze o tym jak pyszna jest kuchnia jego żony, a syn że wstąpił do klasztoru. Umar zaczął powoli się oddalać, aż w końcu zniknął w uliczce, skręcając w kierunku starych magazynów. Nikt tam się na ogół nie zapuszcza. Deszcz rozpadał się na dobre, zaś błyskawice, jedna po drugiej zaczęły przecinać zachmurzone niebo. Ulice zaczęły zmieniać się w drobne potoki.

Po otwarciu drzwi spostrzegasz młodszego z dębowych braci - Eluena. Szybkim ruchem kładzie palec na ustach wskazując na to, byś zachował ciszę. Halvir siedział przy stole, trzymając w rękach małą, drewnianą szkatułkę. Małym dłutem dekorował ją przepięknymi wzorami oraz co chwilę nakładał specjalną warstwę lakieru.
Eluen skinieniem ręki  wskazał na Ciebie, byś poszedł z nim do biura. - Ćś, Halvir ma ważne zlecenie dla bogatego kupca, a zaczyna to już chyba czwarty raz. - dodał po chwili.
- KURWA MAĆ! - wrzasnął nagle Halvir. - Mam już tego dosyć! - zaczął żalić się stolarz. - Pierdolę to, nie dam rady tego zrobić! - wrzeszczał starszy z braci.
- Nie przejmuj się nim. Zaraz zacznie jeszcze raz. Chodź za mną. - dodał po chwili Eluen.

- Oh, to pewnie Lurkar. Ten stary plotkarz nigdy nie trzyma języka za zębami! - roześmiał się Eluen. Jednak po chwili zmarszczył brwi i spojrzał przez brudne szyby okna. - Widzisz, projekt ten jest bardzo, bardzo dochodowy. Można na nim zarobić ponad dziesięć tysięcy monet, da to mi i Halvirowi niesamowite pole manewru. Sam rozumiesz? - powiedział młodszy z braci spoglądając na Ciebie z wyraźnym błyskiem w oku. - Niezniszczalne drewno! - krzyknął nagle Halvir wchodząc do biura, rzucając na stół bardzo starą księgę. - Tutaj na Khorinis istniało ponoć drzewo, które przy polaniu je specjalną miksturą stawało się niebywale plastyczne. Po kilku godzinach ów materiał stawał się na nowo niezniszczalny. - dodał Eluen. - Wiadomo że to legenda, ale ta księga opisuje istnienie tego surowca, jednocześnie wplatając fakty historyczne. To daje pewną dozę...zaufania. Co o tym sądzisz? - spytał młodszy ze stolarzy, spoglądając Ci głęboko w oczy.

Bracia Dębu popatrzyli po sobie. Nie byli teraz do końca pewni czy się nadasz. Przez chwilę trwali w milczeniu. - W tym właśnie problem, że im więcej ludzi w to zaangażujemy, tym bardziej niebezpieczne może się to wszystko stać. Póki co wiesz Ty, my oraz Yervan, Paladyn, który przekazał nam tą księgę. Nie brał jej na poważnie. Jesteś wojownikiem, więc Tobie nie straszne przygody i walka. My to zwykli ludzie, którzy wyrabiają meble. Myślisz że nie zorganizowalibyśmy ekspedycji gdybyśmy mieli pieniądze? Pewnie że tak, Gregorze... - dodał jakby delikatnie oburzony Twoją wypowiedzią Eluen. - Nic nie możemy Ci zagwarantować, jak sam widzisz to legenda, a nie niezbity dowód. Według księgi te drzewa rosły gdzieś w pobliżu klasztoru, chociaż nie mam pojęcia gdzie mogłyby się tam znajdować. Nic więcej nie wiem. - poinformował Cię młodszy z braci. Po chwili odezwał się Halvir. - Wyczytałem tam jeszcze że sporo z tych drzew wykorzystano do produkcji łuków i włóczni, ale większość z nich ponoć przepadła w rzece... - dodał stolarz. Sięgnął w tym momencie po kufel piwa i przechylił go. Upił niemal połowę. - Hehehe, pyszne! Może się skusisz? - dodał starszy z braci przygotowując kolejny kufel na trunek.

Radość i nadzieja wstąpiła w dobre serca stolarzy. Halvir uścisnął Ci dłoń. - Poszukiwania powinniśmy zacząć w klasztorze. Właściwie to gdzieś pod nim. Jeżeli znajdziesz tam gdzieś czarne, kolczaste szyszki lub żołędzie to są to owoce tego drzewa. Mogą przetrwać wiele lat, więc są kluczem do jego odnalezienia. - przerwał chwile euforii Eluen. - Jesteśmy w stanie dać Ci 500 złotych monet na przygotowania. Nic więcej. Zyski podzielimy jeżeli znajdziesz jakąkolwiek wskazówkę, która mówi o istnieniu niezniszczalnych drzew. - dodał po chwili księgowy. Podszedł po raz kolejny w kierunku okna, spoglądając na zachmurzone niebo.

- Jutro jeszcze możemy porozmawiać, co do szczegółów. - dodał po chwili Halvir, wręczając Ci sakwę pełną monet. - Tak, żegnaj. - dodał po chwili Eluen, jasno pokazując Ci żebyś czym prędzej się zbierał. Widać również byli znużeni. Następnie jeszcze dostałeś pierścień.
- Ten pierścień znalazłem na kontynencie jeszcze. Weź go. Zwiększa ochronę przed upadkami i tym podobnymi rzeczami. - rzekł Eluen po namyśle. Takie "cacko" Ci się przyda... Po tym wszystkim wyszedłeś ze stolarni i skierowałeś się do swojej chaty.

- Dostaliśmy informacje, jakoby pewien mężczyzna chciał Cię zabić. Nie wiem czy narazi to naszą ekspedycję, ale musisz uważać. - powiedział, bez owijania w bawełnę Eluen. Spojrzał w kierunku skrzyni i podszedł w jej kierunku. Wyjął z niej flakon. - Weź to, tylko tak możemy ostatecznie Ci pomóc. - powiedział do Ciebie młodszy z braci wręczając Ci miksturę nieznanego działania. - Nie zabije Cię, ale nie wiem też jak zareagujesz. - dodał po chwili Halvir. - Dostaliśmy ją dawno temu, nie pamiętamy jak działa. Ale na pewno jakoś pomoże. - skończył, uśmiechając się życzliwie. Słońce dopiero wstawało, toteż miałeś przed sobą wiele czasu. Cały dzień. Nie pozostało nic innego jak wyruszyć ku nowej, tajemniczej przygodzie.