The Gothic Life: New Beginning

-Nie ma najmniejszego problemu. Ale oczekuję, że i ty nauczysz mnie czegoś w zamian. - Odpowiedziałem, ciągnąc potężny łyk z butelki, po czym na powrót chowając ją pieczołowicie do torby. Pchnąłem mosiężne drzwi i przekroczyliśmy próg domostwa. Skiwnięciem głowy powitałem Bospera. Zdjąłem kuszę z ramienia i położyłem ją delikatnie na ladzie, jakbym miał do czynienia z czymś bardzo kruchym. Ta kusza wiele dla mnie znaczyła.
-Da radę coś z tym zrobić? -Powiedziałem, wskazując jednocześnie na zerwaną cięciwę.

Bosper zmierzył obu mężczyzn podejrzanym wzrokiem. "Czyżby nowe twarze w mieście?" pomyślał sobie łuczarz zacierając dłonie.
- Witam panowie. - przywitał się z lekką obojętnością w głosie.
Kiedy klient położył na jego ladzie swą kuszę, Bosper ze stoickim spokojem chwycił ją i szczegółowo zbadał. Gwizdnął na znak podziwu.
- Ładna robota. Domyślam się, że nie twoja. - odrzekł z rozbawieniem wypowiadając drugie zdanie. - Za 20 sztuk złota jestem w stanie wymienić cięciwę bez jakiegokolwiek problemu. Na solidniejszą.
Bosper zauważył, iż jeden z gości od razu zwrócił uwagę na Arathorna, który sprawiał wrażenie rozkojarzonego. Wyraźnie mu się nie spodobał, lecz nie dał po sobie tego poznać.
- Mogę w zamian zaoferować jedno z moich nowych wytworów. Nietypowy, myśliwski łuk z brzozy. Bardzo wytrzymały. Prawie, że niemożliwy do przełamania. Jedną sztukę sprzedałem właśnie wczoraj. - wskazał palcem na wiszący tuż za nim pięknie rzeźbiony łuk.
Bosper był doskonałym handlarzem. Wiedział na ile może sobie pozwolić z danym klientem.

Spojrzałem na Bospera złowrogim wzrokiem. Nie interesowały mnie łuki kusze i inne bronie dystansowe. Wyszedłem przed budynek bez słów pożegnania. - Nie wiem co mogłoby Ci się przydać. W Twoim polowaniu. No cóż, widać żaden z nas nie skorzysta na tej znajomości...póki co. Na dzisiaj żegnaj, Lariss. - słońce już zeszło z nieba,które co chwilę przecinała błyskawica. - Burza to piękne zjawisko... - powiedziałem na głos, rzucając bez namysłu to krótkie zdanie. Postanowiłem odejść. Skierowałem się ku karczmie "Pod Kuternogą", którą mijałem po drodze do Dolnego Miasta.

Skiwnąłem nieznacznie głową. Z żalem powierzałem kuszę prawie obcej mi osobie, ale nie miałem innego wyjścia. Schowałem uwcześnie przygotowane dwadzieścia monet spowrotem do sakwy. Dopiero teraz spostrzegłem, że Mizuno opuścił zakład. Wzruszylem ramionami. Powoli ruszyłem w stronę wyjścia. Grzmot błyskawicy zagłuszył na moment śmiech męszczyzn. Zamykając drzwi rzuciłem ostatnie, tęskne spojrzenie w stronę mojej kuszy, po czym domknąłem drzwi. Ruszywszy aleją w poszukiwaniu noclegu, obserwowałem pojedyńcze krople deszczu rozbijające się o zimny bruk.
-Oby się nie rozpadało -Burknąłem do siebie pod nosem, w złudnej nadzieji, że zapobiegnie to niechybnie nadciągającej burzy.

- Słuchaj! Nie interesuje mnie ile Ci zajęło polowanie. Jesteś łowcą, mnie interesuje tylko stan skór. - rozwścieczył się Bosper. Spojrzał na Ciebie z delikatną pogardą. Był zmęczony po ciężki, pracowitym dniu, nie chciał wysłuchiwać żali kogo, kto przyniósł mu zaledwie dwie skóry. Spojrzał na przyniesione przez Ciebie trofea i obejrzał je dokładnie. Badawczym wzrokiem penetrował wilcze futra.
- Dam Ci za nie 50 złotych monet, ani jednej więcej. - rzucił łuczarz. - Zgadzasz się? -

Łuczarz spojrzał na Ciebie wyraźnie zdenerwowany. Chwilę na jeszcze patrzył na skóry, po czym zniknął z nimi w magazynie. Po kilku minutach, wrócił i dał Ci sakwę z ustaloną sumą pieniędzy.
- Mam nadzieję, że następnym razem będzie ich więcej... - prychnął Bosper. - Dobra, teraz już sobie idź, mam kilka ważnych spraw do załatwienia. - dodał po chwili mistrz. Wziął do ręki łuk, po czym zaczął coś przy nim dłubać.

Poirytowany mistrz spojrzał na Ciebie, marszcząc brwi. - Dobrze, więc jakiego łuku szukasz? Refleksyjnego, wojennego czy może myśliwskiego? - spytał Bosper. Odrobinę ochłonął. Poprawił nóż przy pasie, oczekując Twojej odpowiedzi. W tym samym czasie nieznany Ci łowca wszedł do budynku. Przeszedł obok Ciebie i zrzucił z pleców kilkanaście przeróżnych skór. - Jutro przyjdę po zapłatę Bosperze, teraz śpieszę się na nauki Magów Wody. Do zobaczenia! - krzyknął na odchodne myśliwy. Tak szybko jak się pojawił, tak szybko go wywiało.
- Tak, tak dziękuję; do zobaczenia! - odpowiedział łuczarz.

- Mam tutaj kilka łuków, wybierz sobie. - powiedział Bosper, ukazując CI następujące łuki.

Zwykły Łuk Myśliwski - 200 SZ
Długi Łuk Myśliwski - 350 SZ
Rozpruwacz - 700 SZ

-Wiem, że mały jest wybór, no ale cóż poradzę, wszystko ostatnio sprzedałem pewnym myśliwym. - dodał po chwili łuczarz. Łuki oferowane przez Bospera, niestety zdecydowanie przewyższały Twoje możliwości finansowe.

Bosper spojrzał na Ciebie, zawiedziony Twoim brakiem pieniędzy. Podrapał się chwilę po głowie i zaczął. - Tak, w sumie to możesz pomóc myśliwemu Loanowi w polowaniu. Znajdziesz go niedaleko budynku "Kocioł Gareda". Loan zna się też na ziołach, więc jest czeladnikiem u dwóch mistrzów... Niesamowity chłopak! No ale mniejsza. Masz tutaj listę zamówień na uroczystość w Górnym Mieście. Macie to wszystko uzbierać i upolować. - powiedział łuczarz,  wręczając Ci pokaźnych rozmiarów listę. - Jeżeli wszystko będzie w porządku, jestem w stanie sporo zapłacić. - dodał po chwili.

Witam Mistrza! - Swoim zwyczajem Addien śmiało przekroczyła próg sklepu. Wchodząc do środka, udało się jej prawie nie spojrzeć leżący w głębi pomieszczenia łuk kompozytowy – marzyła o tej broni od dawna, ale wiedziała, że długo jeszcze nie będzie mogła pozwolić sobie na zakup takiego cudeńka. - Szukam pracy. Wilków w okolicy miasta jest już coraz mniej i muszę wybrać się na łowy głębiej w las. Pomyślałam, że może masz zapotrzebowanie na jakieś konkretne skóry - chętnie bym się za nimi rozejrzała...