The Gothic Life: New Beginning

- Pewnie - odpowiadam Nemirowi, po czym zrywając się z siedzenia, poprawiam pas z mieczem i podnoszę swą tarczę, ponownie przewieszając ją przez plecy - Jeśli nie masz nic przeciwko, możemy potem zagościć do karczmy ,,Pod Kuternogą". Oczywiście ja stawiam - dopowiadam, śmiejąc się - Chciałbym, byś opowiedział mi więcej o tym mieczu. Jestem ciekaw. Swoją drogą, mam tam również pewną sprawę do załatwienia - dodaję, po czym spokojnym krokiem podchodzę do drzwi - Zatem, wyruszamy?

- Witaj - odrzekł do ciebie Mario, nie przestając kuć żelaza - Nemir! Obsłuż naszą klientkę! - rzekł podwyższonym głosem, do przebywającego na zapleczu magazyniera - Już się robi, panie Mario! - odpowiedział Nemir, po czym jak najprędzej popędził w twym kierunku, by dowiedzieć się, po cóż przybyłaś do kuźni. - Witaj pani, zwą mnie Nemir. Cóż to sprawiło, iż raczyłaś odwiedzić nasze progi? Poszukujesz dobrej broni, bądź trwałego pancerza? Nie ważne czego szukasz, u nas na pewno to znajdziesz - rzekł Nemir, w jego głosie wyczułaś jednak pewne zwątpienie, jakoby nie był przekonany do tego sposobu rozmowy klientem. Cóż, tutaj nie on jest on myślenia, jedynie wykonuje polecenia. Odnosisz wrażenie, iż atmosfera w kuźni jest napięta.

- Aha - Rzekł nieco zmieszany Nemir, rozglądając się za odpowiednim nożem, po czym wyjął pewien ze skrzyni, leżącej w rogu magazynu - Mam tu dobrą sztukę, kuta z porządnej stali, bardzo ostra, lekka i poręczna... Jedynie za 60 sztuk złota... A więc bywaj, odłożę ten nóż specjalnie dla Ciebie - rzekł magazynier, żegnając Cie gestem dłoni - Poczekam - rzekł, uśmiechając się przyjaźnie. Gdy opuściłaś kuźnię, dostrzegłaś Bospera spacerującego główną alejką, rozglądając się wkoło, jakoby kogoś poszukiwał. Po chwili, podszedł do niego pewien mężczyzna w podniszczonych szatach, zdaje się, iż przekazał mu jakąś wiadomość. Od razu po tym Bosper zmienił kierunek marszu, a gdy zawędrował na sam koniec, przyuważyłaś że skręcił w prawo, po czym wszedł do tawerny ,,Pod Kuternogą".

/* Jako, że kuźnia jest troszeczkę inaczej urządzona w opisie niż w mojej historii, zbuduję krótkie wprowadzenie /*

Mistrz Randon powoli starzał się. Dodatkowo zaduch i gorące powietrze w kuźni, źle wpływały na serce mistrza kowalstwa, dlatego gdy znikąd pojawił się przybysz wymachując w te i spowrotem czystą magiczną rudą, oraz bronią z niej wykonanej ciało Randona odmówiło posłuszeństwa. Tylko dzięki błyskawicznej pomocy maga wody oraz alchemika, uszedł z życiem. Przez niemal miesiąc się kurował w klasztorze magów ognia. Tymczasem Kenneth będąc przekonanym o zgonie byłego mistrza ogłosił się nowym mistrzem kowalstwa. Dzięki potwierdzonemu na piśmie błogosławieństwu Innosa jeszcze z klasztoru w Nordmarze, kilku sprawnym transakcjom z Matteo oraz wielu godzinom ciężkiej pracy dla Bospera udało mu się nawet uzyskać zgody pozostałych mistrzów, a dzięki resztkom pieniędzy z kontynentu wyposarzył kuźnię w dodatkowy, sekretny piec do wytapiania czystej magicznej rudy. Tylko Kenneth wiedział o jego istnieniu. Nowy mistrz natychmiast zaprzyjaźnił się z młodymi Alto i Nemirem, a także nauczył się doceniać mistrzostwo tarcz Maria oraz sztuletów Kalaha. Wszyscy jednak zgodzili się, że sekrety klanu młota czynią Kennetha najbardziej odpowiednim na miejsce jego poprzednika. Po 27 dniach wbrew wszelkim oczekiwaniom Randon wrócił. Nikt nie wie co się stało między nimi, ale stary i nowy mistrz siedzieli w piwnicy kuźni przez całą noc. Rankiem nastąpiło oficjalne przekazanie pierścienia gildii kowali Khorinis na dłoń Kennetha. Ostatnim problemem był Lorenzo. Kupiec niechętnie podszedł do faktu, że jakiś młokos przejął kuźnię, którą on zbudował własnymi rękoma. Nie miał jednak wiele do gadania przed radą rzemieślników, która jednogłośnie poparła Kennetha. Aby oddalić od siebie niebezpieczeństwo sztyletu w nocy, nowy mistrz obiecał Lorenzo 10% z każdego miesięcznego zysku. Z dodatkowym kowalem kuźnia zaczęła szybko się rozwijać. Wkrótce wykupili używany piec z dzielnicy portowej oraz mnóstwo dodatkowego sprzętu kowalskiego takiego jak młoty i kowadła różnych wielkości. Kuźnia w Khorinis wybuchła nowym radosnym płomieniem pracy.


Kenneth do cennika kuźni dodaje własne wynalazki czyli:

Morgenstern: Chyba nie trzeba tłumaczyć zalet ćwiekowanej stalowej pałki 300sz.

lekki topór bojowy:szczególnie ceniony za swą niezniszczalność. Praktycznie nie da się go uszkodzić  500sz.

El Bastardo: król mieczy nie wykonanych z magicznej rudy. Doskonałość w każdym calu. 1000sz.

Długi miecz z magicznej rudy  1500sz. +dostarczenie 6 bryłek rudy. Bryłki rudy można kupić równierz w kuźni. Jedyne 400sz za sztukę

Miecz dwuręczny z rudy 5000sz. + dostarczenie 15 bryłek rudy

Kenneth jednocześnie dementuje wszelkie pogłoski jakoby potrafił kuć z czystej magicznej rudy.

Kenneth otarł chustą pot z czoła. Spojrzał na swoje najnowsze dzieło: grot do bełtu z poczwórnym ostrzem nacięty na ćwiartki niemal na całej długości. Bełt do pacyfikacji motłochu. Będzie rozpadał się wewnątrz ciała czyniąc z wnętrzności sałatkę. Raczej marnie nadaje się do polowania, bo uszkadza mięso. Wielu myśliwych lubi jednak mieć kilka takich bełtów, na wypadek gdyby sprawa stała się naprawdę gorąca. Chwycił ostrze szczypcami i Nordmarską modłą najpierw włożył go do wrzącej a potem do zimnej wody. Następnie oddał Alto do naostrzenia. Po całym dniu pracy ciężko usiadł na stołku i wypił łyk "czarnego paladyna". Specjalność lokalnego karczmarza, którego imienia Kenneth wciąż się nie nauczył. Asystent z wyraźną wprawą kończył ostrzenie pasem szlifierskim, a następnie oddał mistrzowi do oceny. Kenneth nawet nie musiał się specjalnie przyglądać. Wiedział, że dzieło rodaka jak zwykle jest najwyższej próby. Dołożył grot do skórzanej sakiewki i upił jeszcze łyk. co za sikacz. Prawie tęsknie za piratami pomyślał wstając. Zamknij kuźnię Alto. Kończymy na dziś. Zanieś temu bufonowi ze straży jego zamówienie, wiesz, te słabe miecze za które nawet nie zapłacili i powiedz mu, że ma się wypchać tym żelastwem jeśli nie będzie płacił. Podszedł do drzwi i w odpowiedzi na wątpliwości młodego kowala dotyczące języka wypowiedzi rzucił Oczywiście, ze nie dosłownie. Ubierz to w jakieś ładne słówka. Wiem że potrafisz. A byłbym zapomniał. Groty zaniosę Bosperowi sam. Mam do niego sprawę. Złapał za mieszek i wyszedł z budynku. Słońce powoli zachodziło. Większość ludzi już pykała fajeczki wodne na dywanie obok podwyższenia Herolda. Znowu trzeba gadać z tym starym dziadem Pomyślał i ruszył w kierunku pracowni Bospera. (zmiana tematu)


/*po wątku z Bosperem/*


Kenneth wtoczył się do kuźni. Mimo pomyślnie załatwionej sprawy czuł się paskudnie. Podszedł do pieca. Był już całkowicie wygaszony. Zszedł do piwnicy po worek węgla po drodze budząc pozostałych. Wtaszczył worek z powrotem i zaczął się wybieraniem popiołu. Było to uciążliwe zajęcie, bo mimo, że dawno wygasł, zawsze wciąż był gorący i paskudnie przez to pylił. Kenneth nie przejmując się tym zbytnio, widocznie nie zdając sobie sprawy z choroby zwanej pylicą wprost ładował popiół do wiader prostą stalową łopatą. Zanim napełnił trzecie wiadro, przyszedł Alto przelotnie witając mistrza od razu złapał dwa wiadra by wyrzucić popiół do morza. Z pieca zwykle wychodziło pięć wiader. Kenneth napełnił dwa kolejne, i sam złapał ostatnie wiadro. Gdy wracał gadając po drodze ze swoim uczniem o jego dzisiejszych obowiązkach Zobaczył Nemira rozpalającego piec, oraz Mario już przynoszącego stal ze środka. Po chwili praca się rozpoczęła. Codzienna rutyna ukoiła skołotane myśli Kennetha. Jakiś dwie godziny później Kalah, jak zwykle zmachany wrócił od strony wschodniej bramy z zakrwawionymi katanami.
-Obetrzyj Kalah! Warknął Kenneth widząc takie niedbalstwo u jednego z najlepszych kowali jakich znał
-Wiem! Wiem, że brzeszczoty nie zardzewieją, ale stąd widzę, że rękojeści są ze zwykłęj stali obwiązane skórą mrocznego zębacza pustynnego. Ta skóra pije krew i długo nie pozwoli mu odparować, jeśli rękojeść zardzewieje będziemy musieli ją wymienić, a skórę mrocznego zębacza zamienić na zwykłego. Skóra smoczego nie nadaje się na rękojeści. Ponadto... Nie musiał dokańczać. Kalah już ścierał krew z ostrzy i położył miecze na szczycie pieca, żeby możliwe drobinki krwi jak najszybciej odparowały. Reakcje Kennetha była przesadzona. Ale bynajmniej nie bezpodstawna. Nie mogli sobie przecież pozwolić, żeby kowal chodził z przegnitymi mieczami! Koło południa zrobili sobie pierwszą przerwę. Wtedy wstał Randon tylko wzrokiem witając się z pozostałymi i od razu przechodząc do pracy nad pancerzem dla nowo pasowanego rycerza. Niezwykle czasochłonna praca, biorąc pod uwagę drobne szczegóły, które rycerska zbroja zawiera. Nawet zbroje paladynów są łatwiejsze w produkcji. Po małym posiłku Kalah Randon i Kenneth stali każdy przy swoim kowadle, a Alto i Nemir biegali ze stalą do pieca. Był to imponujący widok dużej kuźni pracującej na pełnych obrotach.

Ostatnio edytowany przez Kenneth (2014-04-09 18:26:43)

Praca w kuźni jest jak orkiestra symfoniczna. A dla Kennetha nawet więcej Jeśli wszystko w niej gra, kuźnia ma swój dźwięk, zapach, wygląd, oraz coś nieuchwytnego... Jakby smak. Dlatego mimo huczących miechów i nieustającego bicia młotów, w mig zorientował się, że coś się zmieniło. Najprawdopodobniej usłyszał brak miarowego kucia stali, przez Mario podczas gdy obcy go zaczepił. Spojrzał się w stronę wejścia i zobaczył jakiegoś grubasa. Jak chyba każdy mistrz, Kenneth nienawidził gdy przerywano mu pracę. Na szczęście obcego ostrze było już praktycznie gotowe. Gdy kupiec zwrócił się w stronę młodego kowala ten chłodził już gotowy brzeszczot pięknego "rubinowego ostrza". Osobiście Kenneth nie lubił tego modelu. Typowy miecz paradny Kompletnie nie przydatny w walce. Ale klient nasz pan. Kenneth musiał dokończyć wszystkie zamówienia które przyjął przed decyzją o podróży. Kiedy więc gruby jegomość stanął obok Kenneth skinął na niego, pokazując że go zauważył i zostawił gorący jeszcze niewykończony miecz w wiadrze. Alto powinien zająć się ostrzeniem. Skierował się w stronę drzwi swojego domu, odwiesił szczypce na hak wbity do ściany i otworzył, pokazując gościowi, że ma iść przodem.